Park kurortowy

O parku uzdrowiskowym w Truskawcu

W środku jednego z najlepszych uzdrowisk balneologicznych w Ukrainie znajduje się malowniczy Park zdrojowy o powierzchni 60 ha. Dolina potoku Worotyszcze, która znajduje się na wysokości ponad 350 m nad poziomem morza, stała się centrum Truskawca i jednocześnie miejscem założenia jednego z najstarszych i najpiękniejszych parków Ukrainy – Parku „Adamiwka”. Bulwar Torosiewicza jest jego główną „arterią”. Rozciąga się przez cały Park i prowadzi wczasowiczów przez jego uzdrawiające źródła i zabytki.

Park centralny „Adamiwka” w Truskawcu został założony w 1895 roku. Przez dziesięciolecia zyskał swój nowoczesny niepowtarzalny wygląd i stał się „Parkiem Zdrojowym” – parkiem-pomnikiem sztuki ogrodowej w Ukrainie w 1984 roku i obiektem rezerwatu przyrody o znaczeniu krajowym w 2020 roku.

Położony w samym sercu kurortu Truskawiec, Park „Adamiwka” pozostaje miejscem niezwykłego spokoju i relaksu. Tutaj panuje niesamowita atmosfera, która pomaga złagodzić stres, poprawić samopoczucie i stworzyć dobry nastrój. Każdy turysta ośrodka jest po prostu zobowiązany do odwiedzenia tego wspaniałego parku. Truskawiec zaprasza wszystkich wczasowiczów zupełnie za darmo, aby cieszyć się przyjemnymi spacerami w Parku Zdrojowym, napełnić pierś wyjątkowo czystym powietrzem i odświeżyć się uzdrawiającą wodą źródlaną.

„Adamiwka” – Park o znaczeniu państwowym

29 lipca 2020 roku park-pomnik sztuki ogrodniczej „Adamiwka” otrzymał status parku o znaczeniu państwowym zgodnie z Dekretem Prezydenta Ukrainy „O terytorium i obiektach rezerwatu przyrody o znaczeniu krajowym” oraz decyzją Rady Ministrów Ukrainy. Świadczy to o ważnym znaczeniu, jakie odgrywa Centralny Park w Truskawcu nie tylko dla mieszkańców, ale także na szczeblu państwowym. Po tym wszystkim takie miejsca chronione, jak powiedział minister Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych Ukrainy Roman Abramowski, powinny zachować ich naturalne, historyczne i kulturowe, estetyczne, edukacyjne, naukowe i zdrowotne wartości”.

Wartość historyczna Parku „Adamiwka”

Historia Parku Zdrojowego Truskawca sięga końca XIX wieku. Wtedy to rozpoczęło się tworzenie tego obszaru chronionego ze źródłami wód mineralnych. Od głównej ulicy miasta zaczęto wytyczać szlaki, które prowadziły do głównych źródeł, aby wczasowicze mogli łatwo dotrzeć do wód leczniczych. Tak więc pojawiły się pierwsze 14 km niż żwirowe ścieżki przyszłego parku. Z czasem nad ujęciami wody zbudowano drewniane budowle nadkaptażowe, które dziś stanowią wartość historyczno-architektoniczną miasta.

Duży wkład w powstanie parku zainwestowali Adam Sapieha i Józef Jabłoński. Adam Sapieha — polski arystokrata i kardynał Kościoła katolickiego, który był najaktywniejszym inicjatorem przebudowy parku. Józef Jabłoński — ogrodnik, który zasadził dużą liczbę roślin typowych i egzotycznych dla tego obszaru i nadał parkowi angielski styl arystokratyczny.

Każdego roku w parku pojawiały się nowe zabytki, galerie spacerowe i inne atrakcje. W szczególności zgodnie z austro-węgierską instrukcją budowy kurortów teren parku został rozgraniczony na cztery tarasy. W górnej części parku leśnego obok źródła „Maria” powstał skwer w stylu angielskim, który nazwano „Adamiwką” na cześć właściciela uzdrowiska Adama Sapiehy. W dniu 100-lecia urodzin znanego polskiego poety Adama Mickiewicza postawiono tu jego pomnik. A kilka lat później (w 1900 roku) w pobliżu źródła „Bronisława” ze środków wdzięcznej pacjentki uzdrowiska wzniesiono posąg Matki Bożej, który stał się symbolem błogosławieństwa miejscowości.

W połowie 19 wieku park aktywnie się rozrastał i był uprawiany. W dolnej części pojawiła się okrągła altana, którą zaczęto nazywać muzyczną. Faktem jest, że w 1959 roku pod jej kopułą po raz pierwszy zabrzmiały melodie znanych kompozytorów w wykonaniu orkiestry z Jarosławia. Od tego czasu w godzinach wieczornych codziennie wykonywano tu kompozycje muzyczne. Na początku 20 wieku pawilon muzyczny został zrekonstruowany i wzmocniony metalową konstrukcją. I nawet dzisiaj można tu usłyszeć wspaniałe melodie.

Na każdym z czterech tarasów parku leśnego urządzono galerie spacerowe obok źródeł. W końcu już w tym czasie ustalono, że dla maksymalnego działania wód leczniczych i lepszego ich wchłaniania konieczne są spacery na świeżym powietrzu. Tak więc wraz ze źródłem „Maria” według projektu lwowskiego architekta Galicyjskiego wzniesiono luksusową w tym czasie drewnianą, pokrytą galerią w stylu „secesyjnym”. Później podobny pawilon z elementami stylu „zakopiańskiego” pojawił się u źródła “Naftusia”. Galerie służyły jako przytulne miejsce do spacerów podczas deszczowej lub wietrznej pogody, a także nadały parkowi niepowtarzalny urok. Niestety nie zachowały się do naszych czasów, ale trwają prace nad odbudową niektórych z nich.

Park Centralny w Truskawcu się rozrastał. Pojawiły się nowe ścieżki i alejki, sadzono drzewa i krzewy. Niektóre rośliny, aby przystosować się do naszego klimatu, musiały wytrzymać przez jakiś czas w Niemczech. Dopiero potem dostali się do Karpat. Dla wielu roślin utworzono szklarnie, do których przenoszono je na zimę. Dziś w parku można znaleźć takie rzadkie rośliny jak: tulipanowiec, sosna wejmutowa, sosna krymska, sofora japońska, róża rogożowa, aksamit amurski, wiśnia sakura, magnolia, złoty deszcz, drzewo octowe, sosna czarna itp.

Historyczne, archiwalne zdjęcia parku w Truskawcu

Historyczne, archiwalne zdjęcia parku Truskawca

Ponad stuletni rozwój i kształtowanie parku, zachowanie jego zabytków architektonicznych i wiekowych oraz obecność leczniczych źródeł mineralnych sprawiają, że park zdrojowy Truskawiec jest wyjątkowym zakątkiem Ukrainy. Aby zobaczyć wszystkie uroki i stać się częścią wiekowej historii, koniecznie odwiedź Park „Adamiwka”. Historia parku obejmuje okresy Cesarstwa Austro-Węgierskiego, zachodnio-ukraińskiej Republiki Ludowej, Związku Radzieckiego i niepodległej Ukrainy.

Park „Adamiwka” – teren zdrowia i spokoju

Co może być lepszego dla promocji zdrowia niż ziołolecznictwo i ozonoterapia na świeżym powietrzu w otoczeniu odwiecznej natury? Właśnie taką terapię oferuje Truskawiec. Park Zdrojowy Adamiwka położony jest na wysokości 350-400 m n. p. m. Jego umiarkowanie pagórkowaty krajobraz z długimi wzniesieniami i stokami jest najlepszy do umiarkowanego wysiłku fizycznego w postaci Nordic Walking i spacerów. Rzadkie rośliny z różnych części świata (niektóre z nich są wymienione w Czerwonej Księdze) wypełniają powietrze ozonem, tlenem i pięknymi zapachami. Zacienione alejki, ławki wypoczynkowe i zadbany krajobraz, miłe dla oka, tworzą w parku aurę spokoju i relaksu. Nie słychać miejskiego szumu, powietrze wypełnia tylko szum liści i melodyjny śpiew ptaków.

Teren parku jest usiany terrencourt — ścieżkami do wędrówek po określonych trasach w górzystym terenie. Jest to jeden ze sposobów leczenia uzdrowiskowego, który w połączeniu z przyjmowaniem wód mineralnych ma bardzo pozytywny wpływ na pracę układu oddechowego, układu sercowo-naczyniowego i nerwowego. Przyczynia się do wzmocnienia organizmu i klimatu umiarkowanego terytorium. A obecność w jednym parku aż sześciu źródeł wód mineralnych Naftusia, Maria (nr 1), Bronisława (nr 3), Sofia (nr 2), Juzia (nr 11), Ferdynand (nr 7), Edward (nr 6) – sprawia, że ten zakątek Truskawca jest naprawdę wyjątkowym miejscem.

Atrakcje Parku Centralnego Truskawca

Od czasu założenia Park Zdrojowy Truskawca zgromadził znaczną kolekcję rzeźb. Oprócz wspomnianych już pomnika Matki Bożej i popiersia Adama Mickiewicza, w rezerwacie znajduje się wiele atrakcji — rzeźba grupowa „Mawka i Łukasz” (według L. Ukrainki „Leśna pieśń”), rzeźby grupowe, pojedyncze, fabularne i symboliczne posągi, wspaniała fontanna z centralną rzeźbą w postaci kobiety w pobliżu źródła „Juzia”.

Zabytkami architektonicznymi parku są drewniane budowle nadkaptażowe zbudowane nad źródłami wód mineralnych. Wykonano je w stylu secesyjnym z elementami stylu zakopiańskiego. Pijalnie w parku służą wczasowiczom nie tylko jako miejsce odbioru wód mineralnych, ale także jako miejsce regeneracji i odpoczynku.

Dzieci szczególnie lubią karmić wiewiórki z rąk. Naturalną ozdobą parku jest małe jezioro z kaczkami. A ponieważ transport przez park jest zabroniony od 1908 roku, istnieje prawdziwa „taksówka konna”.

Przebudowa parku

Przy wsparciu regionalnej administracji państwowej, a mianowicie Departamentu ekologii i zasobów naturalnych, w Parku Zdrojowym Truskawca w tym roku odbywa się odbudowa i zagospodarowanie głównych i drugorzędnych alejek. Wykonano już znaczną część prac przy bulwarze Torosiewicza od pijalni nr 1 do pomnika Adama Mickiewicza. W najbliższym czasie przewiduje się udaną modernizację parku, co da mu bardziej nowoczesny wygląd i jeszcze większy komfort dla odwiedzających.

Tryb chroniony

Biorąc pod uwagę historyczno-kulturową wartość parku i rolę rezerwatu, odwiedzający muszą zrozumieć pewne ograniczenia i przestrzegać zasad postępowania w Centralnym Parku Zdrojowym w Truskawcu:

• Na teren parku nie można wjechać samochodem;
• Zabronione jest rozpalanie ognisk;
• Nie wolno odrywać gałęzi z drzew, kwiatów, roślin;
• Nie wolno chodzić po trawnikach i klombach;
• Surowo zabronione jest niszczenie lub uszkadzanie w jakikolwiek sposób krzewów i drzew;
• Zabrania się nieautoryzowanego koszenia trawy, sadzenia roślin, wykopywania rowów, dołów;
• Nie wolno zasypywać zbiorników wodnych, tworzyć zapór;
• Zabronione jest umieszczanie billboardów, sklepów, namiotów handlowych itp.

Ponadto każdy odwiedzający park będzie okazywał szacunek komórce kulturowej miasta, przestrzegając zasad dobrego zachowania. W końcu wyrzucanie śmieci, nadmierna hałaśliwość i niechlujny wygląd mogą powodować dyskomfort dla innych wczasowiczów. Jak powiedziała Lina Kostenko: „ludzie, bądźcie wzajemnie uprzejmi! … Ludzie, bądźcie wzajemnie piękni!”