Mykaczewo-Beregowo

Miasto Mukaczewo ma długą i chwalebną historię. Jest to jedną z najbardziej interesujących stron Transkarpatii. 1108 minęło od pierwszej pisemnego wspomnienia o mieście. Mukaczewo jest założone oparte na historycznych szlakach handlowych, i w XIV wieku przyznano status miasta. Następnie Mukaczewo zostało wprowadzone do wykazu majątku królewskiego, co dało przywileje które dostawali inne miasta średniowiecza. W tym czasie miasto było zbudowane, rozszerzone, zmieniało skład ludności.

Od czasów starożytnych tutaj skrzyżowali się nie tylko szlaki handlowe, ale także różne kultury. Nad Mukaczewo w ciągu wieków przetoczyli się różne burzę polityczne. Było częścią księstwa Węgierskiego, Galicyjska-Wołyńskiego, Austrii, Austro-Węgier, Czechosłowacji i ZSRR. Teraz częścią niepodległego suwerennego państwa ukraińskiego.

. W niezaleznosci z jakiego boku dojeżdżacie do Mukaczewo, wszędzie widać wielki średniowieczny zabytek architektury militarnej, z legendarną sławą – Mukaczewski zamek “Palanok”, zbudowany dla obrony i kontroli szlaków handlowych i wojskowych, które odgrywają ważną rolę w tworzeniu Mukaczewo.

Od 1993 roku, tutaj otwarty Mukaczewski Muzeum historyczny, galeria sztuki.

Inna ozdoba miasta jest się klasztor na Górze Chernechij, który założył książę litewsko-ruski Fedor Korjatowych. Klasztor również przeszedł wiele zmian i przebudowę. Do 1772 była tam rezydencją biskupów Mukaczewskiej diecezji, w klasztorze mieszkali i pracowali wybitne osobistości świata kultury regionu. Teraz na Gorze Chernechij jest Swięto-Mikolajowski klasztor dla kobiet.

Mukaczewo – kolebka wielu rzemiosł, które przez wieki rozwinęły się w potężny kompleks multi-przemysłowy. Tak jak w przeszłości, bardzo mało znaliśmy murarzy, garncarzy, dmuchaczy szkła, tak dzisiaj na dobre imię Ukrainy i za granicą znają Mukaczewskich narciarzy, wytwornie urządzeń elektrycznych, producentów trykotaży, betony, szycie, ceramiki, producentów mebli, cegły, cukiernie.

Dziś Mukaczewo – duże europejskie miasto przemysłowe, któremu udało się zachować i przywrócić pierwotny wygląd ratusz, sale teatru i inne obiekty zbudowanych na przełomie XIX, początku XX wieku. Udalo się zachowac architektoniczne dziedzictwo Austro-Węgier, gdzie unosi się duch Habsburgow i “zamrożona melodią” wyrafinowanej gotyki z baroko.

Miasto Beregowe położone na brzegu malutkiej rzeki Werke, u podnóża gór, gdzie stoki są obsadzone winnicami. Jest od dawna znany z długiej tradycji uprawy winorośli i produkcji wina.

Znany reformatorsci cerkiewny pisarz Papaiz Pariz Ferenc (1649-1716) w swojej książce “Dictionarium latino-hungaricum” twierdzi, że do przychody Węgrów tutaj było położone siedlisko Rzymskie, nazywane Perigiumom. Jednak naukowych badan, aby potwierdzić to przypuszczenie niema.

. W ciągu wielu wieków właściciele siedlisk byli węgierscy królowie.

Znana legenda mówi, o dość wczesnym założenia miasta. W związku z tym, słynny badacz-etnograf Tiwadar Lehockii pisze: “Jak głosi legenda, zgodnie z którą pasterz Sas w miejscu obecnego kościoła rzymskokatolickiego w dziurę wykopanej kopytami walczących miedzy sobą byków, znalazł wielki skarb i w tym w miejscu zbudował kościół, a wokół miasto, które zostało później nazwane Beregsasom, nie ma dowodów historycznych.”

Od 1504 r. w dokumentach miasto nazywane Beregsasom.

Od 1946 roku oficjalna nazwa Beregowe. Jest to jedyne miasto na Zakarpaciu, gdzie dominuje większość węgierskiego obywatelstwa.

Beregowe – miasto gminne, centrum gminy Beregowe, znajduje się w odległości 72 km od regionalnego centrum Użhorod. Teren gminy Beregowo 802 kilometrów kwadratowych, ludność – 83,3 tysięcy osób, z czego 32.000 mieszka w Beregowo. Przez miasto idzie kanał który łączy rzeki Borżawa i Latoritsja.

Do 1944 roku miasto z kilkoma przerwami było centrum Berezskoji szypu…

Miasto odgrywało aktywną rolę w wojnie 1848-1849r. Po Sen-Germenskim trakcie pokojowym wszedł do Czechoslowackiej Republici.

W czerwcu 1945 roku Zakarpacie stało się częścią Ukrainy.

W Beregowo jedna z rosyjska, dwie ukrainskie, i trzy węgierskie szkoły średnie, jedna Ukraińska i Węgierska gimnazjum, zawodowo-techniczna i medyczna szkoła. Niedawno otwarty Węgierski Instytut Pedagogiczny. Pracuje profesjonalny Węgierski nacjonalny teatr im. D. Iyesha, amatorski teatr ludowy w gminnym centrum kultury i wypoczynku. Aktywny udział w życiu kulturalnym bierze szkoła sztuki.

W mieście rozwinięte następujące rodzaje przemysłu, takie jak obróbka drewna, mebli, szweje i inne, jednak w obecnej trudnej sytuacji gospodarczej nie pracują w swojej pełnej możliwości. Beregowo słynie z wina, zakarpackie markowe wina butelkowane w winnicy Beregove.

Rozległe prace pośród mieszkańców miasta prowadza takie organizacje pozarządowe, jak Węgierskie Towarzystwo Kultury Zakarpacia, Węgierskie Towarzystwo Kultury Beregowo, “Proswita” i inne.

W Beregowo zbudowane pomniki Sandora Petofiego, Lajosza Kossutha, Gabora Betlena i Gyula Iyesha, tablice memorialne ponad 42 postaci w historyczne, kultury i sztuki.

Ciekawy budynek z wieżyczkami i płytami secesyjnej elewacji epoki art-nowo, nie da się pomylić: tak budowano w epoce nowożytnej. W dawnym kasynie znajduje się imponująco duże, być może, najwieksza restauracja miasta – “Złota Pawa “. Styl jest utrzymywana nawet w drobiazgach: estrada w formie ogona Pawii, mecze, ptaki, kiści piór. Lusterka luksusowe i miękkie sofy. Menu w dwóch językach. Uprzejmy portier. Tutaj smaczne sałatki, ogromne porcje i śmieszne ceny.

Ale zwiedzać odkryty termalny basen, gdzie woda mineralna pochodzi z głębokości 1680 metrów, z pełnym żołądkiem nie warto. Obok tej aqua-radośći znajduje się ski plac, boisko sportowe, sauna. Całe to bogactwo można znaleźć w centrum sportowym “Zakarpacie”.

Spokojne boczne uliczki mylą wśród małych, ale charakterystyczny domków – każdy ! XIX-stulecia. Niezbyt częste bloki mieszkaniowe wyglądają jak cudzoziemcy w tej zamarzniętej przeszłości. Przeszłość – to zawsze słodka, ale z gorzką nutą.